Ostatni dzień w Wilnie :... niespodzianki i piękno !

Kolejny dzień moich wspomnień .
Powracam myślami do tych paru dni....
Podróżować z Mamą to niesamowite uczucie tym bardziej jak się ma Ją u boku ( dosłownie bo tak wędrujemy ! ) .
W tym momencie może zrobię lekki „przeskok” myślowy . Obserwuję podróże : genek.geoblog.pl . Czytam , oglądam zdjęcia zwiedzanych miejsc i widzę także chyba trzyletnią Polę . Podróżuje po dalekim świecie wspólnie ze swoimi rodzicami . Rano gdy zobaczyłam zdjęcie na „węgierskim keksie” pomyślałam… czy za czterdzieści może pięćdziesiąt lat córka pomyśli o rodzicach i zabierze na wspólną wędrówkę . Czy swój urlop „poświeci „ najbliższym ?? .
I drugie przemyślenie . Piszę te słowa może pod wpływem komentarza , który pojawił się na stronie: „…wieczorny spacer po Wilnie”. Przeczytałam między innymi słowo : super ! . Ucieszyłam się bardzo .
Słowo dodał -" Dziadek z Tarnowa " . Przykro lecz to nie mój dziadek a Rozalii i Weroniki . Podróżował wspólnie z wnuczkami po Paryżu , Porto , Florencji i Pizie . Dziewczęta wyruszyły w pierwszą podróż po Europie . Czytał bieżące relacje, dodawał komentarze , które były wskazówką jakby drogowskazem …sądzę ,że „starego „ turysty .
Jak pięknie można uczestniczyć w pokoleniowych podróżach na blogu .
Polecam wam stronę : Podróż Weroniki i Rozalii
Czas już wyruszyć na trasę . Do Kościoła św. Piotra i Pawła położonego na Antokolu jest daleko z naszego hotelu .
Można zapewne byłoby dojechać autobusem lecz decyzja jedna - jedziemy taksówką . Zamówiłam pojazd w recepcji , po dłuższym oczekiwaniu kierowca podjechał . Ruszyliśmy . Widzę na taksometrze ustawienie na trzy .
Przepraszam w tym momencie wszystkich globowiczów- taksówkarzy lecz od jakiegoś czasu gdy w Polsce wyruszam to patrzę na małą skrzyneczkę , niewidocznie umieszczoną dla …pasażera . Niestety , często reaguję gdy mam płacić jakbym jechała w nocy no bo dlaczego taka forma nieuczciwości ? . Praktyka ta jest dosyć powszechna – uważajcie zamykając drzwi taksówki .
Jechaliśmy , zapytałam po polsku i usłyszałam ,że wszystko dobrze – bo tak w Wilnie płaci turysta . Praktykowana jest ta zasada na dalekim wschodzie lecz tutaj ? . Pomyślisz może…drobiazg lecz za przejazd zawsze trzeba zapłacić . Zapłaciłam 20 litów i dopowiedziałam będziemy pana wspominać w Polsce .
Plac obok kościoła wypełniony autokarami . Zobaczyłam dużo ludzi , stragan z dewocjonaliami i panią co sprzedawała gazety wydane w języku polskim . Zainteresowanie wszystkich przybyszów wielkie. Kierujemy się w stronę kościoła . Zanim wejdziemy przytoczę trochę wiadomości . Fundatorem był Wielki Ks. Litewski , Wojewoda Wileński Michał Kazimierz Pac . Budowę rozpoczęto w 1668 po poświęceniu kamienia węgielnego ,który przywieziony został z Krakowa przez biskupa wileńskiego Aleksandra Sapiehę .
Kościół zbudowany został według projektu krakowskiego architekta Jana Zaora choć od 1672 artystę podobno zastąpił Giovanii Battista . Architektura kościoła to trójnawowa bazylika z transeptem zbudowana na planie łacińskiego krzyża .
Zwieńczona jest kopuła nad skrzyżowaniem naw.
W 1675 zakończono budowę bryły kościoła i odprawiono pierwsze nabożeństwo . W tym samym roku rozpoczęły się prace dekoratorskie . Wystrój wnętrza zaprojektowali artyści włoscy . Sztukaterie są autorstwa Pietro Perettiego oraz Giovani Gallego a malowidła wykonał Michael Palloni .
Przekraczamy progi świątyni . To co zobaczyłam wzbudziło szacunek i podziw dla artystów . Wnętrze zdobi ponad dwa tysiące rzeźb o tematyce biblijnej , mitologicznej i historycznej . Siadam , patrzę i zachwycona jestem bogactwem tego miejsca .
Jak wspaniałe są detale poszczególnych postaci. Wszystko ma barwę kości słoniowej . Przepiękny kryształowy żyrandol w kształcie łodzi jest podobno darem wenecjan . Elementem , który wieczorem wspaniale dodaje uroku wnętrza . W kruchcie umieszczony jest wielki bęben litewski . Przywieziony został przez hetmana Paca spod Chocimia po bitwie w 1673 roku. Fundator kościoła spoczywa w podziemiach świątyni .
Kościół w tej części Europy to najwyższa klasa baroku . Będąc w Wilnie nie można ominąć tej świątyni .
Czas biegnie wszystkim... równo jak to się mówi choć kroki nasze chyba są czasami krótsze i wolniejsze .
Musimy iść dalej . Przechodzimy ulicą Tadeusza Kościuszki dochodząc do przepięknej Wilejki , która w tym miejscu wpada do Wilii . Widzę drogowskaz na górę Trzech Krzyży . Oczywiście mijamy lecz gdyby był wyciąg krzesełkowy to a jakże… .
Dochodzimy do Placu Katedralnego aby ponownie wejść w ul. Zamkową . Przechodzimy uliczkami aby zobaczyć oficjalna rezydencję Prezydenta Państwa Litwy . Mijamy budynek gdzie znajduje się tablica informująca ,że tutaj istniała drukarnia Józefa Zawadzkiego , w której w 1822 roku po raz pierwszy wydrukowano "Ballady i romanse" Adama Mickiewicza . W pobliżu jest także budynek Ambasady Polski .
Chcemy jeszcze podejść do Kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej i …podziękować za wszystko !.
I w tym momencie słyszę ...„ a Cmentarz na Rossie ? ! „… nie byłyście ???…
Odpowiem - niestety nie . Wiem ,że szczególnie Polacy powinni pójść , oddać hołd Rodakom. Pochowano tam między innymi serce Marszałka Józefa Piłsudskiego , jest grobowiec Joachima Lelewela i wielu , wielu …wielkich Polaków. Powrócę do Wilna bo jak kiedyś pisałam należę do osób , które ponownie odwiedzają piękne miejsca . Wiem jednak , że najpierw zawitam do Lwowa .
Może zadasz jeszcze jedno pytanie …a co z sugestiami Pana Leona . No właśnie .
Pobyt oczywiście zbyt krótki aby oceniać . „Stary” Polak z Wilna żył tam z trzydzieści lat . Dla mnie chwilami ludzie byli mało serdeczni , nie mieli uśmiechu na twarzach…nie udzielali odpowiedzi gdy o coś pytałam po polsku , jakby na przekorę . Wyczytałam przed wyjazdem, że to ludzie o „ gipsowej powadze „ .
Odpoczywamy po długiej pieszej wędrówce aby za dwie godziny udać się na lotnisko .
O tym co było dalej napiszę …

.

Zdjęcia (32)

Komentarze (5)