Z wizytą u Jana Kasprowicza na Harendzie...

Ponownie idę śladami wspomnień . Wiele lat temu byłam z grupą przyjaciół ..przechodziliśmy przez mostek na rzece aby po chwili stanąć u progu muzeum.
Można tutaj także dojść z Gubałówki żółtym szlakiem lecz dzisiaj jadę autobusem nr 14 .
Wysiadam zgodnie z zaleceniem kierowcy autobusu i dalej idę pieszo...dookoła pola i niewielkie zabudowania.
Mijam piękny drewniany kościół kryty gontem i przydrożną kapliczkę .

Muzeum Jana Kasprowicza to miejsce wyjątkowe ...i jak pisze w pierwszych słowach przewodnika Kustosz Anna to miejsce szczególne, ...”gdzie zatrzymał się czas, a gospodarze Jan z żoną Marią wyszli na chwilę...”

Zwiedza się trzy najważniejsze pokoje- salonik, jadalnie i sypialnie .
Wdowa po Poecie udostępniła Muzeum w 1950roku.
Nie ma tutaj gablot, opisów i plansz i nie organizuje się tutaj wystaw .
Meble, tkaniny ,obrazy oraz fotografie oraz dzieła sztuki przekazała Twórczyni Muzeum.
Zanim rozpocznę spotkanie z poetą muszę odpocząć .
Usiadłam na ławce przy bocznej ścianie muzeum z widokiem na Mauzoleum . Widzę piękne drzewa – jak potem słyszę to jesiony...ulubione przez Kasprowicza i które sam sadził.
W ustawionych skrzynkach wschodzą nasturcje , kwiaty które są od zawsze .
To ukochane kwiaty Kasprowicza i o których pisał w zbiorze wierszy pt.”Mój świat „.
Autor pisze w utworze pt. Nasturcja w przytoczonym urywku :
...”Naokoło naszego balkonu
Smrekowe korytka,
A z nich główki swe wychyla
Kwiatów gawiedź wszytka”...

Do domu Jana Kasprowicz wchodzę przez werandę a w rogu wita mnie kot ,którego ponownie spotykam w salonie...
Zwiedzam sama wraz z nagranym ...bardzo ładnie tekstem przewodnika po poszczególnych pomieszczeniach.
Słyszę znajomy tekst utworu Jana Kasprowicz z Księgi Ubogich , który kiedyś recytowałam do programu „Cztery pory roku w górach”.
„...Witajcie kochane góry o witaj droga ma rzeko !
I oto znów jestem z wami a byłem tak daleko! „...
Uśmiechnęłam się...miłe wspomnienia.
Wchodzę do salonu.
Na ścianie portrety lecz moja uwagę zwraca kotara ze słonecznikami. To ilustracja do „Ballady o słoneczniku” - projektował tkaninę Kazimierz Brzozowski . W rogu widoczny jest tapczan przykryty derką góralską. Jest obraz przedstawiający Norwegię i Włochy. Zobaczyłam niewielka ramkę a pod szkłem zasuszone kwiaty zerwane przez Panią Marusię w dniu śmierci Poety oraz data skreślona jej ręką „ 1 sierpień 1926 – niedziela. "
Jest zegar kominkowy wykonany w Austrii oraz są dwa lichtarze z mosiądzu.
Zachował się w niewielkiej ilości księgozbiór ,którego olbrzymia część spłonęła w Poznaniu w 1945 roku.
Nie sposób jest opisać oraz przedstawić całe bogactwo domu Jana Kasprowicza i Żony Marii.
Zdjęć w poszczególnych pomieszczeniach wykonałam dużo ...mam nadzieję ,że część wykorzystam do nagrań prezentacji na YouTube.
Może jeszcze zaproszę na moment do jadalni. Są meble w stylu góralskim wykonane we Lwowie a projektowane były przez Władysława Jarockiego . Na kredensie jest samowar ofiarowany Kasprowiczowi 24 grudnia 1898 roku przez przyjaciół (między innymi) Jabłonowski, Uzdowski, Sirko , Uzdowski i Żeromski. Znajduje się tutaj ceramika – talerze, dzbanki...
Uwagę moją zwróciły piękne obrazy malowane na szkle – to dzieła z XIX wieku oraz jest niewielki obraz Marii Kasprowicz .
Kolejne pomieszczenie to sypialnia...podobno nie należy zaglądać i prawdę mówiąc stosuję tę zasadę gdy trafiam w nowe domy znajomych.
Tutaj stanęłam u progu. Są meble wyprawowe Pani Marusi .Po lewej stronie wisi portret Adama Mickiewicza z zasuszonym listkiem z grobu poety.
Kolejnym punktem zwiedzania jest Galeria obrazów Władysława Jarockiego.
Córka Anna z Kasprowiczów Jarocka przekazała eksponaty. Olej, akwarela ,pastele oraz tusz i grafika to różnorodność stylów artysty. Malarz był uczniem między innymi Leona Wyczółkowskiego.
Niewielkie pomieszczenie zawiera bogactwo sztuki. Obrazy są przepiękne.
Zamieszczę w galerii choć dwa.

Na zakończenie poszłam w kierunku Mauzoleum .
W utworze Księgi ubogich poeta pisze:
...” Albo jeżeli już łaska , wybierzcie mi przystań nad rzeką,
Tu nad tą burtą kamienną , Pod szumów wieczystych opieką."...
Mauzoleum wybudowano według projektu Karola Stryjeńskiego – dyrektora Technikum Drzewnego w Zakopanem. Na czele komitetu budowy stanęli przyjaciele Poety – Kornel Makuszyński i Leopold Staff a budowa trwała siedem lat.
Jan Kasprowicz został przeniesiony w 1933 roku z cmentarza zakopiańskiego. Tutaj w kaplicy spoczęła również Maria Kasprowicz. Teren Mauzoleum jest pięknie położony .
Niestety nie zwiedziłam miejsca spoczynku ...wiele schodów i olbrzymi upał.
Pomyślałam niektórych rzeczy nie jestem już wstanie pokonać .
Podziękowałam Pani Kustosz za możliwość bycia w domu Kasprowiczów za doznane emocje i piękno.
Byłam pod olbrzymim wrażeniem i bardzo się cieszyłam ,że przyjechałam tutaj do Harendy.
Doszłam na przystanek autobusowy lecz „coś” do Zakopanego jechało za godzinę.
Godzina 13 i czarno widzę oczekiwanie w upale.
Po kwadransie „przewózkę” proponuje państwo ,które dołączyło do zwiedzania Muzeum Kasprowicza....
Czyżby Marusia zaingerowała gdzieś wysoko ?!
Hania powróciła z górskiej wędrówki i ...pojechała do Muzeum Kasprowicza...tak na ostatni moment otwarcia.
Jutro pojedziemy dalej ...a właściwie bliżej Bydgoszczy .
Kierunek Kraków !
Zapraszam i pozdrawiam
zula

Muzeum Czynne od 9-16
bilet dla seniora 10zł a normalny 15
Mam nadzieję ,ze dodam zdjęcia lecz nie wiem czy komputer poradzi sobie z upałem...
Mamy 14 lipiec godzinę 17:09
temperatura + 30 C LATO !

Zdjęcia (22)

Komentarze (7)